نسيم سحر

بهار اول فروردین شروع نمی‌شود!

بهار اصلا یک اتفاق تقویمی نیست. بهار را نمی‎توان در حد سرسبزی طبیعت و رویش شکوفه‎ها کوچک کرد. نه! شان بهار بالاتر از این حرف‎هاست.

بهار یک اتفاقی درون سر و دل آدم است. تلفیقی زیبا از شور و شعور و از عقل و جنون.

بهار دقیقا زمانی شروع می‌شود که آدم دنبال نقطه‌ای برای تحول می‌گردد. لحظه‌ای که فکر می‌کند از اولِ یک وقتی، فرد دیگری می‎شوم، کار دیگری می‎کنم، جور دیگری دوست خواهم داشت و از همه مهمتر، حال و هوای بهتری پیدا می‎کنم.

به همین خاطر است که بعضی‌ها در سال چند بهار دارند، بعضی‌ها هر چندسال یک بهار دارند و بعضی‌ها اصلا هیچ‌وقت بهار را نمی‌بینند؛ آن‌قدر که به خودشان و به کارهایشان مطمئن‌اند.

بهار همین لحظه است. همین لحظه که آدم می‌فهمد زندگی‌اش چیزی کم دارد. چیزی را باید جا‌به‌جا کند، چیزی را باید جلوی دست بگذارد. تقویم و سبزه و هفت‌سین همه بهانه‌های این تغییرند. نشانه‌هایی که آدم‌ برای خودش می‌چیند تا یادش بماند امروز، روز موعود است.